Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1987. — 280 s.
Seria: Kultury starożytne i cywilizacje pozaeuropejskie.
Oddając w ręce Czytelnika książkę o sztuce kreteńsko-mykeńskiej autor pragnie poczynić kilka zwierzeń. Praca powstała w oparciu o własne wieloletnie doświadczenia i kontakty autora ze sztuką Grecji, poznawaną nie tylko z lektur, lecz również w czasie bezpośredniego obcowania z jej pięknem, w wędrówkach pod niebem Hellady,1 w muzealnych salach. Jest to więc obraz sztuki egejskiej dość osobisty i aktualny, z najnowszymi rewelacyjnymi odkryciami. Czy inaczej bowiem można nazwać wykopaliska w „nowych Pompejach , znajdujących się na wyspie Santoryn, gdzie 3500 lat temu potężny wybuch wulkanu zasypał miasto, które ocalało dla historii? Tam właśnie odkryto wspaniałe freski w czasie wykopalisk prowadzonych w 1970 roku, udostępnione zainteresowanym badaczom już w rok później! Cennych odkryć było w ostatnim dziesięcioleciu wiele, warto wspomnieć choćby o wykopaliskach w Kato Zakro na Krecie, na wyspie Kea, w Mykenach i w licznych innych miejscowościach.